*****************************************
ဆရာ သရ၀ဏ်(ပြည်) မေးပြီ ....
“လက်သန်းတွေဖြတ်ပစ်ချင်တယ် “
“ဒီပါတီကိုဘယ်တော့မှမဲမပေးဘူး “
စသည့်စကားများကို ကျွန်တော်တို့ပတ်၀န်းကျင်တွင် မကြာခနကြားရလေ့ရှိ၏ ။ အထူးသဖြင့် မိမိကိုယ်ကျိုးစီးပွားနှင့်ပတ်သက်၍ အလိုမကျစရာကိစ္စတခုကြုံတွေ့ရသည်နှင့်ပြည်သူလူထုသည် ထိုသို့ကြိမ်းဝါးပြောဆိုမှုကိုကြားရတတ်ပါ၏ ။ သူတို့ပြောသော အဓိပါယ်ကို ကောင်းကောင်းသိပါသည် ။ ၂၀၁၅ ရွေးကောက်ပွဲတွင် မဲထည့်ပြီးပြန်အထွက်တွင် မဲထည့်ပြီးသူဖြစ်ကြောင်း ၊လိမ်ညာ၍ ထပ်မံမဲလာမပေးနိုင်စေရန်ရည်ရွယ်၍ အထူးပြုလုပ်ထားသော (တရက်နှစ်ရက်အတွင်းရောင်မပြယ်စေနိုင်သော )မင်တမျိုးကို လူ၏လက်သန်းတွင်ဆွတ်ပေးလိုက်ခြင်းကိုခံကြရပါသည် ။ လက်သန်းတွင်မင်စွန်းသည့်သဘောကား ရွေးကောက်ပွဲတွင် မဲပေးပြီးပြီဆိုသည့်သဘောဖြစ်သည် ။ လက်သန်းမင်စွန်းခြင်းသည် ပါတီတခုခုကို မဲပေးခြင်းအလုပ်ပြီးသွားပြီဆိုသည့်သဘောဖြစ်သည် ။ လက်သန်းမင်စွန်းခဲ့သူ မဲပေးခဲ့သောနိုင်ငံရေးပါတီသည် ပြည်ထောင်စုကြံ့ခိုင်ရေးနှင့်ဖွံ့ဖြိုးရေးပါတီလည်းဖြစ်နိုင်သည် ။ အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ်လည်းဖြစ်နိုင်သည် ။ တိုင်းရင်းသားစည်းလုံးညီညွတ်ရေး ပါတီလည်းဖြစ်နိုင်သည် ။ ရှမ်းတိုင်းရင်းသားများဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ်လည်းဖြစ်နိုင်သည် ။ NDF ပါတီလည်းဖြစ်နိုင်ပါသည် ။ လက်သန်းမင်စွန်းခြင်းသည် မဲပေးပြီးပြီဆိုသည့် အဓိပါယ်သာဖြစ်ပါသည် ။ သို့သော် ဒီမိုကရေစီဘက်တော်သားများ ၊ NLD ကို ထောက်ခံ၀န်းရံကြသူများက နိုင်ငံကြီးသားပီသစွာ ရွေးကေက်ပွဲတွင်မဲပေးခဲ့ပြီးပါပြီဆိုသ်ည့သဘော နှင့် မင်စွန်းနေသောလက်သန်းများကို ဓာတ်ပုံရိုက်၍ဖေ့စ်ဘွတ်တွင်တင်ကြသည် ။ ထိုအခါ လက်သန်းတွင်မင်စွန်းနေသော သင်္ကေတသည် NLD ကိုမဲပေးခဲ့သော သင်္ကေတသဖွယ်ဖြစ်လာပါသည် ။လက်သန်းတွင်မင်စွန်းခဲ့ပြီဟုပြောလျှင် NLD ကိုမဲပေးခဲ့သည်ဟု အဓိပါယ် နှစ်ခွ ပြောင်းလဲ၍နားလည်ကြပါသည် ။
ရွေးကောက်ပွဲပြီး၍ NLD ပါတီကအစိုးရဖွဲ့ကာ အုပ်ချုပ်ပြီးအချိန်အနည်းငယ် ကြာလာသောအခါ စကားသံအချို့ကိုဟိုမှသည်မှကြားလာရပါသည် ။ထိုစကားသံမှာ အထက်ကရေးခဲ့သော လက်သန်းများကိုဖြတ်ပစ်ချင်သည်ဆိုသည့်စကားသံဖြစ်သည် ။ ထိုစကား၏အနက်အဓိပ္ပါယ် မှာ အားလုံးနားလည်ကြသည့်အတိုင်း NLD ကို မဲပေးမိတာ မှားတယ် ဆိုသည့် ကြုံးဝါးသံပင်ဖြစ်သည် ။ ကျွန်ုပ်သည် NLD ပါတီ၀င်မဟုတ်သလို အခြားမည်သည့်ပါတီ၀င်မှလည်းမဟုတ်ပါ ။ ထုိ့ကြောင့် အစွဲအလန်းကင်းစွာ သုံးသပ်ပါမည် ။ လက်သန်းများကိုဖြတ်ပစ်ချင်သည် ဟုကြုံးဝါးသူအတော်များများသည် မိမိ၏တကိုယ်ရေ အဆင်မပြေမှု အချို့ကိုကြုံတွေ့လာရာ မှ သူတို့မဲပေးခဲ့သော အစိုးရသည် သူတို့ထင်သလိုမဟုတ်ပါလားဟု သိမြင်နားလည်လာရာမှပြောသောစကားများဖြစ်ပါသည် ။ ဥပမာအားဖြင့် လမ်းဘေးစျေးသည်များမရောင်းချရဟုသတ်မှတ်ထားသောနေရာများတွင် စည်ပင်သာယာမှ လိုက်လံဖမ်းဆီးသောအခါ စျေးသည်များသည် မဲပေးမိသောလက်သန်းများကိုဖြတ်ပစ်ချင်သည် ဟူ၍လည်းကောင်း ၊ နောက်ဖေးလမ်းကြား (သို့မဟုတ် )အိမ်ရှေ့ စည်ပင်ပိုင်မြေကွက်လပ်ကို ကျူးကျော်၍ ကားဂိုထောင် ၊ ပန်းခြံ ၊ ခြံစည်းရိုးစသည်ဖြင့် ယူထားကြသည်များကို သက်ဆိုင်ရာ စည်ပင်ကော်မတီ၀င်များ က လိုက်လံပြီး အိမ်များနောက်ယူထားသောမြေများ နောက်ဆုတ်ပေးကြပါရန် ပြောသောအခါ မိမိပိုင်ဂရံမြေ ဧရိယာထက်ကျော်လွန်ဆောက်လုပ်ထားသူများက အသာတကြည်ဖယ်မပေးချင်ပဲ မဲပေးမိတာမှားသယောင် ၊ လက်သန်းတွေဖြတ်ပစ်ချင်သယောင် ပြောကြပါသည် ။ လက်သန်းဖြတ်ပစ်ချင်သူအများစုကိုကြည့်သောအခါ တခါမဲပေးပြီးလျှင်တသက်လုံးလုပ်ချင်ရာလုပ်လို့ရပြီဟုထင်နေသူများ ၊ မဲပေးခဲ့ပြီဖြစ်၍ အပြန်အလှန်ကျေးဇူးဆပ်ခြင်း (အပေးအယူသဘောမျိုး )ကိုမျှော်လင့်နေသူများ ၊ဥပဒေနှင့်မညီသော်လည်း နားလည်မှုဖြင့် ခွင့်ပြုခြင်းကို အသားကျနေသူများ ၊ ယခုခေတ်တွင်လည်း ထိုကဲ့သို့ပြီးစေလိုသူများ က အများစုဖြစ်ကြောင်းတွေ့ရပါသည် ။
ထိုသို့ဖြစ်လာသောအခါ လူတိုင်းလူတိုင်း ရွေးကောက်ပွဲတွင် မဲပေးရသောရည်ရွယ်ချက်ကိုသိထားသင့်သည် ။ ကျွန်တော်တို့မြန်မာနိုင်ငံတွင် ရွေးကောက်ပွဲများတွင် မဲပေးရသည့်ရည်ရွယ်ချက်မှာ နှစ်ချက်သာပြတ်ပြတ်သားသားရှိသင့်သည် ။ မဲပေးရခြင်း၏ရည်ရွယ်ချက် ပထမအချက်မှာ အာဏာရှင် စနစ်ပြန်ပြီးအသက်၀င်မလာစေရန်ဖြစ်သည် ။ ကိုယ့်ကိုသေနတ်ဖြင့်ချိန်ပြီးအုပ်ချုပ်တတ်သူများပြန်မလာစေရန် အာဏာရှင်စနစ်နှင့်ဝေးသူများကို မဲပေးရွေးချယ်ဖို့တာ၀န်သည် မဲပေးခွင့်ရှိသူနိုင်ငံသားတိုင်း၏ မွေးရာပါ တာ၀န်ဖြစ်သည် ။ နိုင်ငံအတွက်အထူးအရေးကြီးသော အလုပ်ဖြစ်သည် ။ ၁၉၆၂ ခုနှစ်မှ စကာ ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံတွင် ဒီမိုကရေစီပျောက်ဆုံးခဲ့သည် ။ ၁၉၆၂ မတ်လ (၂)ရက်နေ့တွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေ၀င်းက အာဏာသိမ်းလိုက်ပြီးနောက် တိုင်းပြည်ကို သေနတ်ပြ၍ အုပ်ချုပ်သောစနစ်စတင်သည် ။ ဓားကိုဓားချင်းလှံကိုလှံချင်းတုန့်ပြန်မည်ဟု လက်နက်ဆို၍ အပ်တိုတချောင်းမျှပင်မရှိသော တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားများကို ဦးနေ၀င်းက လက်နက်အားကိုးကြိမ်းဝါးသည် ။ ၁၉၈၈ အရေးအခင်းကြောင့် မြန်မာ့ဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီ (မဆလ)ဥက္ကဌရာထူးမှ ဆင်းအံ့ဆဲဆဲအချိန် ၊ပြုတ်အံ့ဆဲဆဲအချိန် အရေးပေါ်ပါတီညီလာခံတွင် “တပ်မတော်ဟာ ပစ်ရင်တည့်တည့်ပစ်တယ် ၊ မိုးပေါ်ကိုထောင်မပစ်ဘူး “ဟု လူမိုက်ဆန်ဆန်စကားပြောကာ ဆန္ဒပြနေသောတိုင်းသူပြည်သားများကို ဗြောင်ကျကျခြိမ်းချောက်ပြီး တပ်နှင့်ပြည်သူကို သွေးခွဲ ရန်တိုက်ပေးခဲ့သည် ။ ၁၉၈၈ စက်တင်ဘာလ (၁၈) နေ့မှစကာ နိုင်ငံတော်ငြိမ်၀ပ်ပိပြားမှုတည်ဆောက်ရေး အဖွဲ့ အစိုးရ (နောင်တော့ နိုင်ငံတော်အေးချမ်းသာယာရေးနှင့်ဖွံ့ဖြိုးရေးကောင်စီ အစိုးရ)အမည်ဖြင့် စစ်အစိုးရတက်လာခဲ့သည် ။ သေနတ်ခါးချိတ်ထားသော ၀န်ကြီးများ ၊ သေနတ်ခါးချိတ်ထားသော အတွင်းရေးမှူး (၁) ၊အတွင်းရေးမှူး (၂) ၊အတွင်းရေးမှူး (၃) ဆိုသူများ ကို နေရာတကာတွင်မြင်တွေ့ခဲ့ရသည် ။ ထိုသူများသည် စစ်ယူနီဖောင်း၀တ်၍ ၁၉၈၈ မှ ၂၀၁၀ ခုနှစ် အထိ (၂၂)နှစ် တိုင်းပြည်ကိုအုပ်ချုပ်ခဲ့သည် ။ ထိုခေတ်သည် တိုင်းပြည်၏ အမှောင်မိုက်ဆုံးကာလများဖြစ်သည် ။ ဥပဒေပြုရေးမဏ္ဍိုင်(လွှတ်တော်)မရှိသောကာလ ၊ တိုင်းပြည်ဘတ်ဂျက်ခွဲဝေသုံးစွဲမှုကို တိုင်းပြည်ကမသိရသောကာလ ၊ မီဒီယာလွတ်လပ်ခွင့်ဆိတ်သုဉ်းကာ စာပေစိစစ်ရေးအဖွဲ့ တရား၀င်တည်ရှိနေသော အတင်းကြပ်ဆုံးကာလ ၊ မိမိရေးသားလိုသမျှကို စာပေစိစစ်ရေးရုံး သို့သွားရောက်ပြသစိစစ် (ဖြတ်တောက် )ခံပြီးမှ စာအုပ်များ ထုတ်ဝေခွင့်ရသောကာလ ၊ အချို့စာအုပ်တော်တော်များများ တအုပ်လုံး ထုတ်ဝေခွင့် ငြင်းပယ်ခံရသော ကာလ ၊ ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် ၊ဦးတင်ဦး ၊ စသောနိုင်ငံရေး ခေါင်းဆောင်များ အကျယ်ချုပ်ဖြင့် ချုပ်နှောင်ခံရသောကာလ ၊ မင်းကိုနိုင်၊ ကိုကိုကြီး အပါအ၀င် နိုင်ငံရေးအကျဉ်းသားများ အကျဉ်းထောင်အသီးသီးတွင် ချုပ်နှောင်ခံရသောကာလ ၊ အာဇာနည်နေ့တွင်ဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းနှင့်အာဇာနည်ခေါင်းဆောင်များကို ပန်းခွေချရုံ ၊အလေးပြုမိရုံဖြင့်် အဖမ်းခံရသောကာလ ၊ နိုင်ငံပိုင်သတင်းစာများတွင် ပေါက်စ ၊ခြင်းကျား (မအူပင်)၊ မင်းရဲကောင်းပုံ ၊စသည့်နာမည်အမျိုးမျိုးဖြင့် ဒီမိုကရေစီဘက်တော်သားများကို အမျိုးမျိုး မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းအပုတ်ချရေးသားနေသောကာလ ၊ စစ်ထောက်လှမ်းရေး၏ အမျိုးမျိုး စွပ်စွဲချက်များနှင့် စစ်ကြောရေးစခန်းများတွင်လူမဆန်စွာနှိပ်စက်ခြင်းကို ကျောင်းသားနှင့် ပြည်သူများခံကြရသောကာလ ၊ အာဏာပိုင်နှင့်ပိုင်သည်နှင့် ချက်ခြင်း လုပ်ငန်းကန်ထရိုက်များ ၊သစ်ခုတ်ခွင့် ၊ကား၀ယ်ယူခွင့် ၊ တယ်လီဖုန်း ၀ယ်ခွင့်စသောပါမစ်များရကာ နေ့ချင်းညချင်းချမ်းသာကြသောကာလ ၊နိုင်ငံတော်၏ပြည်ပသယံဇာတရောင်းချသည့်၀င်ငွေတွင် အမေရိကန်တေဒေါ လာကို ပြင်ပတွင် မည်မျှပဲပေါက်စျေးရှိရှိ တဒေါ်လာခြောက်ကျပ် ဖြင့်စာရင်းပြခဲ့သည့်ကာလ၊ စသည့်စသည့် အာဏာရှင်စနစ်ဆိုး၏ လက်စွမ်းအပြဆုံး ကာလ ၂၂ နှစ်ကို တိုင်းပြည်က ခံစားဖြတ်သန်းခဲ့ကြရသည် ။ ၂၀၁၀ ရွေးကောက်ပွဲအလွန်တွင်တက်လာသောအစိုးရ လက်ထက်တွင်မူကား စစ်ယူနီဖောင်းများ၀တ်၍ အုပ်ချုပ်ခြင်း၊ သေနတ်ခါးထိုး၍ အုပ်ချုပ်ခြင်းများ ပပျောက်သွားသည် ။ သို့သော် ထို အစိုးရ၏ အဖွဲ့၀င် ၀န်ကြီး ၊ ၀န်ကြီးချုပ် ၊ သမ္မတ ၊ ဒုသမ္မတ အများစုမှာ ယခင်က စစ်ယူနီဖောင်းဖြင့် တိုင်းပြည်ကို အုပ်ချုပ်ခဲ့သူများသာဖြစ်သည် ။ ဗိုလ်ချုပ်ကြီးနေ၀င်းက စစ်ယူနီဖောင်းချွတ်က ပုဆိုးကောက်၀တ် ၊မောင့်ကျက်သရေခေါင်းပေါင်းပေါင်းပြီး ဦးနေ၀င်းကို အာဏာလွှဲပေးသလိုမျိုးဖြစ်နေသည် ။ ယခင် န.၀.တ၊န.အ.ဖ စစ်အစိုးရခေတ်ကလူတွေပင် ၂၀၁၀ အလွန်အရပ်သား အစိုးရဟု ခေါ်တွင်သော အစိုးရတွင်ပြန်ပါလာနေသည် ။ ၂၀၁၅ တွင် NLD ပါတီအနိုင်ရပြီးအစိုးရဖွဲ့သောအခါ စစ်အစိုးရခေတ်ကလူတွေ ခေတ်ကုန်သွားသည် ။ ဦးရွှေမန်းတို့၊ဦးသိန်းစိန်တို့ ၊ ဦးစိုးသိန်းတို့ ၊ ဦးသန်းဌေးတို့ စသည့်စသည့် စစ်အစိုးရလက်ထက်က အဘများ အာဏာမဲ့ကုန်သည် ။ သူတို့ကလည်းကြီးမားသော အင်အားစုကြီးအဖြစ် နောက်ရွေးကောက်ပွဲတွင် ပြန်တက်လာရန်တာစူနေသည် ။ သူတို့၏အားသာချက်မှာ ရွေးကောက်တွင် လွှတ်တော် ထိုင်ခုံပေါင်း ၅၁ ရာခိုင်နှုန်းနိုင်စရာမလိုပဲ ၂၆ ရာခိုင်နှုန်းနိုင်ရုံဖြင့် အစိုးရ ပြန်ဖြစ်နိုင်မည့် နည်းလမ်းတခု ရှိထားခြင်းဖြစ်သည် ။ NLD ပါတီဖြစ်စေ ၊အခြားသော အရပ်သား စစ်စစ်များဖြင့်ဖွဲ့ထားသည့်ပါတီဖြစ်စေ အစိုးရအဖွဲ့ ဖွဲ့ နိုင်ချင်လျှင်တော့ ရွေးကောက်ပွဲတွင် ၅၁ ရာခိုင်နှုန်း နိုင်မှသာ သေချာပေလိမ့်မည် ။ ဤသို့မမျှတသော Balance (ဟန်ချက်)ကြောင့်ပဲ မဲပေးရာတွင် (လက်သန်းမင်စိုရာတွင် )ပြည်သူလူထုကသတိကြီးစွာထားရမည်ဖြစ်သည် ။ အရွေးမတော်ပါက ယခင်က သေနတ်ခါးကြားချိတ်ခဲ့သူများ ပုဆိုး၀တ်ပြီး ပြန်လာခြင်းကို ခံကြရပေမည် ။ လူသည် အကျင့်ကိုဖျောက်ခဲနိုင်သည်ဖြစ်ရာထိုသူများပြန်တက်လာပါက အာဏာရှင်အမူအကျင့်များနှင့်နှစ်ပါးသွားကြရပေလိမ့်မည် ။ ထို့ကြောင့် ရွေးကောက်ပွဲများတွင်မဲပေးရာတွင် နံပတ်တစ် ဦးတည်ချက်မှာ အာဏာရှင် လူဟောင်းများ ပလ္လင်ပေါ်သို့ပြန်တက်မလာရေးပင်ဖြစ်သင့်သည် ။
မဲပေးရခြင်း၏ ဒုတိယရည်ရွယ်ချက်မှာ ဒီမိုကရေစီစနစ် ရှင်သန်ဖို့ပင်ဖြစ်သည် ။မြန်မာနိုင်ငံသည် လွတ်လပ်ရေးရသော ၁၉၄၈ ဇန်နဝါရီလ(၄)ရက်မနက်မှ မှ ၁၉၆၂ မတ်လ (၁)ရက်နေ့ သန်းခေါင်ယံမတိုင်မီအထိ ပါလီမန်ဒီမိုကရေစီစနစ်ကိုကျင့်သုံးခဲ့သည် ။ထိုခေတ်ထိုအခါက ပြည်တွင်းစစ်မီးတောက်လောင်နေစေကာမူ မြန်မာနိုင်ငံသည် ဖွံဖြိုးတိုးတက်ခဲ့သည် ။ ချမ်းသာကြွယ်၀ခဲ့သည် ။ လွတ်လပ်ပွင့်လင်းခဲ့သည် ။ နိုင်ငံတကာတွင်၀င်ဆန့်ခဲ့ကြသည် ။အကျင့်ပျက်ခြစားမှုမရှိသလောက်နည်းခဲ့ကြသည် ။ ခရိုနီလူတန်းစား မပေါ်ပေါက်ပဲ နည်းမှန်လမ်းမှန် သူဌေးသူကြွယ်များ ၊ လုပ်ငန်းရှင်များပေါခဲ့ကြသည် ။ထို့ကြောင့် ဒီမိုကရေစီစနစ်သည် တနိုင်ငံလုံးကိုကြွယ်၀ချမ်းသာစေပြီး အာဏာရှင်စနစ်သည် လူတစုကိုသာကြွယ်ချမ်းသာစေကြောင်းထင်ရှား၏ ။ ဒီမိုကရေစီစနစ်တွင် လူမှုရေးအသင်းအဖွဲ့များ၊ နိုင်ငံရေးပါတီများ ကို လွတ်လပ်စွာထူထောင်ဖွဲ့စည်းခွင့်ရသဖြင့် အစိုးရတခုတည်းက မဟုတ်တာလုပ်လျှင်ဝေဖန်ထောက်ပြနိုင်သည် ။ စာပေစိစစ်ရေးမရှိတော့သဖြင့် မိမိယုံကြည်ရာကိုလွတ်လပ်စွာရေးသားခွင့်ရှိလာသည် ( မဟုတ်မမှန်ရေးပါကလည်း နစ်နာသူကာယကံရှင်က အသရေဖျက်မှုစသည်ဖြင့်တရားစွဲနိုင်သည် ) ။ဒီမိုကရေစီစနစ်သည် တိုင်းသူပြည်သားတွေရော အစိုးရရော ကိုယ့်တာ၀န်ကိုယ်ယူရသောစနစ်ဖြစ်သည် ။ တနည်းပြောရလျှင် ကိုယ်တိုင်ယူစနစ် ( Self Service ) စနစ်ဖြစ်သည် ။ ကိုယ်တိုင်ကျိုးစားမှ ကိုယ်တိုင်အကျိုးရမည့်စနစ်ဖြစ်သည် ။ ထိုစနစ်တွင် နိုင်ငံသားတို့၏ ပညာရေးရေချိန်မြင့်မားဖို့လိုသည် ။ လူတယောက်ချင်းက စာဖတ်သော ၊ ဗဟုသုတအကြားအမြင်များသော ၊ပညာအခြေခံရှိသောသူများဖြစ်ရန်လိုသည် ။ အကောင်းအဆိုးအကြောင်းအကျိုးကိုခွဲခြားတတ်ဖို့လိုသည် ။ ထိုစနစ်အောင်မြင်ရန်မှာ တနိုင်ငံလုံး၏ လူများစုကြီး ဉာဏ်ရည်မြင့်နေဖို့လိုသည် ။ ထို့ကြောင့်ရွေးကောက်ပွဲတိုင်း ၊ရွေးကောက်ပွဲတိုင်းတွင် ဒီမိုကရေစီစော်ခပ်သင်းသင်းကလေးအနံ့ရသော အဖွဲ့အစည်းများကို မဲပေးရွေးချယ်ကြဖို့လိုသည် ။ အာဏာရှင်စော်နံသောအဖွဲ့အစည်းများကိုရှောင်ရှားကြဖို့လိုသည် ။ ရွေးကောက်ပွဲမဲပေးခြင်း၏ ဒုတိယ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ဒီမိုကရေစီစနစ်ရှင်သန်ထွန်းကားဖို့ဖြစ်သင့်သည် ။
ထိုသို့ဆိုလျှင် စာရေးသူ သင်သည် NLD အစိုးရလုပ်သမျှ ဘာပဲလုပ်လုပ် မျက်စေ့မှတ်ထောက်ခံနေသူလား ၊ ပုတ်သင်ညိုကြီးလိုလို ဘာပဲလုပ်လုပ် ခေါင်းညိတ်နေသူလားဟုမေးနိုင်ပါသည် ။ ထိုသို့မဟုတ်ပါ ။ ကျွန်ုသည် NLD အစိုးရလုပ်သမျှကိုင်သမျှအားလုံးကို ချွင်းချက်မရှိထောက်ခံနေသူတယောက်မဟုတ်ပါ ။ သူတို့လုပ်သမျှကိုင်သမျှထဲမှ သဘောမကျစရာအချက်များစွာလည်း ရှိပါသည် ။တွေ့ပါသည်။မြင်ပါသည် ။ ထောက်လည်းထောက်ပြနေပါသည် ။ ဥပမာအားဖြင့် ပြည်နယ်နှင့်တိုင်း ၀န်ကြီးချုပ် ၁၄ ယောက်ထဲတွင် ခြေမပေါ်သော ၊ ထက်ထက်မြက်မြက်မရှိသော ၀န်ကြီးချုပ်များ ပါနေခြင်းကိုအားမရပါ ။ တာ၀န်ပေးရာတွင် လူကဲခတ်မှားသည်ဟုထင်သည် ။ သို့မဟုတ် သူ့လူကိုယ့်လူ အစွဲဖြင့်ထည့်ကြသည်ဟုမြင်သည် ။ လွှတ်တော်အမတ်လောင်းများရွေးရာတွင်လည်းထိုနည်းနှင်နှင်ပင်ဖြစ်သည် ။ လူတော်တွေပါသလို ၊ ခပ်ညံ့ညံ့ အမတ်တွေလည်းပါလာသည် ။ အာမရစရာ လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ်တွေကိုလည်းတွေ့ရသည် ။ ပြည်ထောင်စု၀န်ကြီးအဆင့်ထဲတွင်လည်း မှားမှာကြောက်သဖြင့် ၊ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် မကြိုက်မှာစိုးသဖြင့် ၊ အဆူခံရမှာကြောက်၍ ဘာမှရဲရဲဝံ့ဝံ့မလုပ်ဝံ့ပဲ မလုပ်မရှုပ် မပြုတ်လမ်းစဉ်ဖြင့် ရာထူးကိုဖက်တွယ်နေသော ခပ်ချာချာ၀န်ကြီးများရှိနေတာကိုကျွန်တော်တို့သဘောမကျပါ။ ၀န်ကြီးဆိုလျှင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချသူ ( Decision Maker ) ဖြစ်ရပါမည် ။ ဆုံးဖြတ်ချက်ချရပါမည် ။ ဟိုလိုလို သည်လို လို ဘယ်သူ့အမုန်းမှမခံချင်လျှင် ရာထူးမယူပဲ အိမ်မှာ အိပ်နေပါ ။ ၀န်ကြီးရာထူးယူထားပြီးမှာတော့ ရာထူးနှင့်လိုက်ဖက်သောစကား၊ ရာထူးနှင့်လီုက်ဖက်သောအလုပ်များကိုကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် လုပ်ပြကြရပေလိမ့်မည် ။ ပြည်ထောင်စုအဆင့်တွင်လည်းကောင်း၊ တိုင်းနှင့်ပြည်နယ် အဆင့် တွင်လည်းကောင်း သိပ်ပြီးစွမ်းဆောင်ရည်မကောင်းသော၀န်ကြီးများစွာပါလာနေတာကိုလည်း တွေ့ရပေ၏ ။ အစိုးရအဖွဲ့ ဒုတိယသက်တမ်း ဖွဲ့နိုင်ခဲ့လျှင် ထို လူရွေးမှားမှု ထောင်ချောက်ထဲမှရုန်းထွက်နိုင်စေချင်ပါသည် ။ NLD အစိုးရအဖွဲ့ထဲတွင် ဆရာ၀န်အများစုကို နေရာပေးရာထူးပေးခဲ့ရာ ဆရာ၀န်ဆိုတိုင်း နိုင်ငံရေးကိုနားလည်ရဲ့လား ၊ ၀န်ကြီးကောင်း တယောက်ဖြစ်ရဲ့လား ၊ ကိုယ်စားလှယ်ကောင်းတယောက်ဖြစ်ရဲ့လား ဆိုတာ ပြန်လည်ဆန်းစစ်ဝေဖန်သင့်ပေသည် ။သစ်ခုတ်သူများ နေရာတွင် ပန်းပုဆရာများ၀င်လာချေပြီဆိုပြီး တော်လှန်ရေးတွင် မိုးထဲရေထဲမပါခဲ့သူများ ကို အစိုးရအဖွဲ့ထဲ တွင် ရေပေါ်ဆီအချို့ကိုထည့်သွင်းကစားစေခဲ့ရာ လေးနှစ်ကြာသည်အထိခြေစွမ်းမပြနိုင်သည့်နောက် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည်နှင့် လူရွေးချယ်ရေးဆရာကြီးများအဖွဲ့အနေဖြင့် သဘောပေါက်သင့်ပေပြီ ။ သစ်ခုတ်သူဖြစ်စေ ၊ပန်းပုထုသူဖြစ်စေ တကယ်ခုတ်သူ ၊ တကယ်ထုဆစ်ပုံဖော်တတ်သူကိုရွေးချယ်တာ၀န်ပေးမိဖို့လိုပေလိမ့်မည် ။ ပန်းပုဆရာထံတွင် ဘေးကရပ်ကြည့်ပြီး ရေနွေးအိုးကြိုပေးဖူးကာမျှနှင့် ကျွမ်းကျင်ပန်းပုဆရာကြီးအဖြစ်ခေါ်ယူအသုံးချသလိုဖြစ်နေလျှင်တော့ ပါတီသာမကတိုင်းပြည်ပါနစ်နာရပေမည် ။ ဤသည်ကား NLD အပေါ်တွင်ကျွန်ုပ်၏ အမြင်ပေတည်း ။
မည်သို့ပင်ရှိစေ ကျွန်တော်တို့နိုင်ငံသည် ဒီမိုကရေစီမခိုင်မြဲသေးပါ ။ လောလောဆယ်အရပ်သားအစိုးရ ဆိုရာတွင်ပင် ၀န်ကြီးဌာနသုံးခုကိုအရပ်သား လက်အောက် မထားနိုင်သေးပါ ။ တိုင်းနှင့်ပြည်နယ်အစိုးရအဖွဲ့ များတွင်လည်း အရပ်သားအစိုးရစစ်စစ်မဖြစ်သေးပါ ။ ထိုအချိန်တွင် ရွေးကောက်ပွဲတခု ရှိလာ၍မဲပေးသည့်အခါ အထူးသတိထားရွေးချယ်ရပါလိမ့်မည် ။ အာရှင်စနစ် ပြန်ပေါ်မလာရေး၊ ဒီမိုကရေစီစနစ် ခိုင်မာရေး ဆိုသော တို့တာ၀န်အရေး (၂)ပါးကိုသာရှေ့ရှု၍ မဲပေးရွေးချယ်သင့်ပေသည် ။ လူတယောက်ချင်း၏ မပြေလည်မှုများ မကြေနပ်မှု များသည် နိုင်ငံတော်နှင့်ဒီမိုကရေစီစနစ်၏ပြသနာမဟုတ် လူတယောက်ချင်းစီ၏ ပြသနာများသာဖြစ်သည် ။ ကျွန်တော်တို့မဲပေးရွေးချယ်ခဲ့ခြင်းမှာ ပြသနာအားလုံးကို ဥုံဖွဟုပပျောက်သွားအောင်မဲပေးခဲ့ခြင်းမဟုတ် ၊ လူတယောက်ချင်း ကျေးဇူးဆပ်ခံသည့်အနေဖြင့် ကိုယ်ထင်ရာကိုယ်လုပ်ကြခြင်းကိုနိုင်ငံတော်ကလိုက်လျောပေးဖို့မဟုတ် ။မဲပေးမှားလျှင် အာဏာရှင်စနစ်ပြန်ပေါ်လာမည်။ လက်သန်းကိုမင်စွန်းခဲ့ကြခြင်း၏ မြင့်မြတ်သောရည်ရွယ်ချက်မှာ ပေါပေါပဲပဲမဟုတ် ။ လေးနက်သော ရည်ရွယ်ချက်နှစ်ရပ်ရှိသည်ဆိုခြင်းကို လက်သန်းဖြတ်ချင်သည့်ပြည်သူလူထုသည် နားလည်ကြလော့ ။
သရ၀ဏ်(ပြည်)
ZN.H 🇦🇺
.
ပြန်လည်မျှဝေပေးပါတယ်
လေးစားလျှက်
Mar
17-01-2020
No comments:
Post a Comment